کد مطلب:29673 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:100
5604. امام علی علیه السلام: در سرزنش كردن، زیاده روی مكن؛ چرا كه كینه به بار می آورَد و به دشمنیِ سخت می كشانَد، و [ نیز] نسبت به آن كه احتمال سرزنش كردنش را [ از خویش] می دهی، پوزش پذیر باش.[2]. 5605. امام علی علیه السلام - در حكمت های منسوب به ایشان -: هرگاه نوجوان را سرزنش كردی، جایی هم برای [ عذرخواهی او در] خطایش بگذار تا سرزنش، او را به سركشی نكشانَد.[3]. 5606. امام علی علیه السلام: ساختن [ شخصیت] نیكان، به بزرگ داشتن آنان است، و ساختن [ شخصیت] بَدان، به تنبیه كردن آنان.[4]. 5607. امام علی علیه السلام: از كسانی مباش كه پند برایشان سودمند نیست، مگر آن كه در سرزنش آنها زیاده روی كنی. به راستی كه خردمند، به ادب، پند می گیرد، در حالی كه چارپایان، جز به كتك، پند نمی گیرند.[5]. 5608. امام علی علیه السلام: هرگاه با خردمند به اشاره سخن بگویی، او را به سرزنش، زجر داده ای.[6]. 5609. امام علی علیه السلام: كیفر دادن خردمندان، به اشاره است، و كیفر دادن نادانان، به تصریح.[7]. 5610. امام علی علیه السلام: گوشه و كنایه زدن به خردمند، شدیدترین نوعِ سرزنش است.[8]. 5611. امام علی علیه السلام - در فرمانش به مالك اشتر، هنگامی كه وی را حاكم مصر گرداند -: مبادا نیكوكار و بدكار، نزد تو، هم سان باشند؛ چون این كار، مایه دلْ سردی نیكوكاران از كار نیك، و دلْ گرمی بدكاران به كار بد است. پس بر هر یك از ایشان، همان را روا دار كه خود بر خویش، روا داشته است، تا خداوند، بِدان رفتار، سود بخشد و تو نیز یارانت را بِدان كردار، سود رسانی.[9]. 5612. امام علی علیه السلام: خطاكار را با پاداش دادن به نیكوكار، كیفر ده.[10].
5603. امام علی علیه السلام: با خشم، ادبی نمی مانَد.[1].